MONUMENTENWEEKEND

 WE WILDEN NAAR ZEE, MAAR NEE, HANS NIET EN DUS GING DAT FEEST NIET DOOR. HIJ WILDE EEN KASTEEL BEZOEKEN BIJ EEN STEK WAAR WE OOK WEL EENS WANDELEN. DAT WAS WERKEN IN ZO'N DONKER GEBOUW. VROUWTJE EN IK ZIJN NIET NAAR BOVEN GEWEEST, DAT ZAG VROUWTJE NIET ZITTEN EN HEBBEN WE OP HET PLEINTJE ERVOOR GEWACHT. DAAR MOCHT IK HET TUIG AF EN ER WAS EEN ANDERE HOND DIE NIET MEE NAAR BINNEN MOCHT EN OMDAT HIJ NIET ZO GOED LUISTERT ALS IK, MOCHT HIJ OOK NIET LOS. HET WAS WEL EEN LEUKE HOND, IK WILDE WEL SPELEN, MAAR DAT GING NIET ZO MAKKELIJK EN TOEN MOEST IK MAAR NAAST VROUWTJE KOMEN LIGGEN. MOOIE LEEUWEN HIELDEN DE WACHT EN IK LEEK MAAR KLEIN NAAST ZO'N LEEUW. MAAR GOED, IK LAG LEKKER IN DE SCHADUW, DAT WAS LEKKER KOEL. HET WAS EEN WARME DAG EN GELUKKIG HEEFT VROUWTJE ALTIJD WATER VOOR ME MEE.

 NATUURLIJK GINGEN WE OOK IN DE NATUUR WANDELEN, DIT WAS BIJ HET KASTEEL OPHEMERT, MAAR DAAR KONDEN WE NIET IN, OMDAT ER EEN TROUWERIJ WAS. IN HET VERLENGDE VAN DE OPRIJLAAN, KON JE HEERLIJK WANDELEN EN WAS EEN SPANNEND PAADJE OOK. ER WAS EEN BRUGGETJE AAN HET EIND EN ALS JE OVER DE SLOOT WAS EN DOOR EEN HEKJE, STOND JE INEENS IN EEN GRASVELD AAN EEN WOONWIJK. DAAR WILDE IK OOK WEL STRUINEN. ER KWAM EEN WIT HONDJE AAN. DIE VOND ME WEL ERG LEUK EN LIKTE MIJN BEK EN ROLDE OP ZIJN RUG.
HELAAS WILDE ZIJN VROUWTJE HEM WEER MEENEMEN, DUS HIJ MOCHT NIET BIJ MIJ BLIJVEN. VOOR MIJ WAS DAT OKÉ, WANT IK WAS BEST AL MOE VAN HET WERKEN EN WILDE GEWOON RUST HEBBEN. DAT GEEF IK DAN OOK WEL AAN. EVEN SPELEN, PRIMA, MAAR DAN IS HET MOOI GEWEEST. VROUWTJE DEELDE EEN KOMKOMMERSCHIJFJE, LEKKER.

WE HEBBEN DAAR GEZETEN IN DE SCHADUW EN TOEN WE WEER NAAR DE AUTO GINGEN, WILDE IK NOG WEL EVEN BLIJVEN, MAAR HET WERD ETENSTIJD. IN DE AVOND GINGEN WE NOG EEN OMMETJE MAKEN EN IK WACHT HIER OP VROUWTJE TOT ZE KOMT. HET IS WARM EN WE ZOUDEN NAAR DE KRISKADE GAAN, MAAR FOEI, WAT EEN DRUKTE, WEGENS APPELPOP. IK HEB NÓCH EEN APPEL, NÓCH EEN POP GEZIEN HOOR, MAAR M'N OORTJES DEDEN ZEER VAN DE HERRIE. TOEN ZIJN WE SNEL WEER TERUG GEGAAN. HET WAS WEL EEN LEUKE DAG, MAAR WE ZOUDEN GISTEREN NAAR HET GROTE BOS GAAN, MAAR HANS LIET HET AFWETEN. VANDAAG NAAR ZEE, MAAR OOK TOEN LIET HIJ HET AFWETEN, DAAR IS VROUWTJE NIET OVER TE SPREKEN, MAAR VROUWTJE EN IK HEBBEN ER TOCH EEN LEUKE DAG VAN GEMAAKT. EIGENLIJK ZIJN WE WEL ERG MOE, WANT WE ZIJN NIET OP DEZE VERZENGENDE HITTE  GEBOUWD. IK SLAAP VOOR VROUWTJE MEE, WANT MET DE BENAUWDHEID KOMT DAAR WEINIG VAN. IK KAN GELUKKIG WEL GOED SLAPEN, ZEKER MET EEN VOL BUIKJE ZOALS NU.